W związku z często powracająca kwestią zabudowy bliźniaczej - czyli łączenia segmentów ze sobą ścianami szczytowymi przedstawiamy stanowisko biura w tej sprawie:
1.Projekt domu składający się z dwóch niezależnych lokali połączony segmentowo przy zastosowaniu jednej wspólnej ściany szczytowej jest domem dwulokalowym.
2.Projekt domu składający się z dwóch niezależnych lokali połączony segmentowo przy zastosowaniu dwóch ścian szczytowych postawionych na wspólnej ławie fundamentowej niepodzielonej żadną dylatacją stanowiący wspólny element dla obu lokali będzie domem jednorodzinnym dwulokalowym, Wspólna ława fundamentowa powoduje, że nie można traktować tej zabudowy jako bliźniaczej czyli jako dwóch osobnych budynków mieszkalnych. Zastosowanie podwójnej ściany pomiędzy lokalami może wynikać np. z konstrukcyjnych założeń potrzebnych do poprawnego i zgodnego ze sztuka budowlaną oparcia belek stropowych oraz więźby dachowej, jak również dla komfortu akustycznego.
Cały budynek, w przypadku wspólnej ławy pod ścianani łączącymi oba lokale musi być wybudowany jednocześnie ze względów właśnie konstrukcyjnych. Budynek tzw."bliźniaczy", czyli dwa niezależne budynki, umożliwia etapowanie budowy.
Projekt gotowy domu dwulokalowego (mówimy tu oczywiście o zabudowie segmentowej) służy do adaptacji i możliwe jest przerobienie fundamentu na dwa niezależne. Podzielenie ławy fundamentowej na dwie i zdylatowanie ich na etapie adaptacji. Jeśli takiego podziało nie dokonano to należy uznać że jest to jedna wspólna konstrukcja dla dwóch lokali.
3.Projekt domu składający się z dwóch niezależnych lokali połączony segmentowo przy zastosowaniu dwóch ścian szczytowych postawionych na niezależnych oddzielnych ławach fundamentowych - oddylatowanych od siebie - będzie domem w zabudowie bliźniaczej.
Uzasadnienie:
Ustawa – Prawo budowlane nie określa definicji budynku w zabudowie bliźniaczej. Natomiast art. 3 pkt 2a ww. ustawy wskazuje, że przez jednorodzinny budynek mieszkalny należy rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30 procent powierzchni całkowitej budynku.
Zgodnie z tą definicją, wszystkie elementy konstrukcyjne jednorodzinnych budynków mieszkalnych w zabudowie bliźniaczej powinny stanowić konstrukcyjnie samodzielną całość i być oddzielone od siebie przerwą dylatacyjną, począwszy od fundamentu aż do dachu (każda część budynku musi funkcjonować samodzielnie). W takim przypadku, w sensie prawnym, mamy do czynienia z budynkami, które należy kwalifikować jako dwa jednorodzinne budynki mieszkalne w zabudowie bliźniaczej (czyli posiadające dwie odrębne części w sensie technicznym).
Natomiast zbudowanie wspólnych, pełnych ścian konstrukcyjnych między poszczególnymi segmentami budynków powoduje, że takie segmenty nie będą stanowiły budynków w zabudowie bliźniaczej w rozumieniu art. 3 pkt 2a ustawy – Prawo budowlane, lecz będą jednym obiektem budowlanym.
opracowała arch. mgr inż. Maja Klimowicz
Pracownia Archeco - DomDlaCiebie.com.pl